شیوه های رفتاری در تربیت فرزند

واژه تربیت کودک در واقع به معنای تعلیم و پرورش دادن کودک با استفاده از بسیاری از اصول ها می باشد. زمانی که والدین، کودکان خود را تربیت می کنند در واقع در حال آموزش آنان هستند و قالب های رفتاری و اصول فکری کودکان را شکل می دهند. به همین دلیل والدین با کنترل احساسات خود می توانند شرایط را بهتر مدیریت کنند و کودک را به طوری آموزش دهند تا در رویارویی با مشکلات آینده خود بهتر عمل نماید. از آنجایی که کودکان بخصوص در سنین پایینتر بسیار از والدین خود تاثیر می پذیرند، والدین با افزایش اطلاعات خود در مورد نحوه تربیت فرزندان، نحوه رویارویی با مشکلات مختلف دوران کودکی می توانند عملکرد بهتری در زمان رویارویی با مشکلات فرزندانشان داشته باشند.

ما به عنوان والدین هوشمند، برای جلوگیری از لجبازی های کودکان چه کاری از دستمان برمی آید؟

چطور اعتماد فرزندانمان را جلب کنیم و به گونه ای رفتار کنیم که فرزندانمان پذیرای حرف ما باشد؟

زمانی که کودک شما بد رفتاری می کند چی کاری باید انجام دهید؟ اکثرا والدین این رفتار کودکشان را نادیده می گیرند ولی به هیچ وجه کار درستی نیست. فرزندان همیشه به راهنمایی های والدین خود نیاز دارند. زمانی که شما با عصبانیت آنها را راهنمایی می کنید فرزندانتان راهنمایی های شما را قبول نمی کنند. به لحاظ روانشناسی شما جز خودتان نمی توانید هیچ فردی دیگری را کنترل یا تغییر دهید. زمانی که شما رفتار خودتان را تغییر دهید به طبع رفتار فرزندان شما نیز تغییر خواهد کرد و با این کار می توانید در تربیت فرزندانتان بسیار موفق تر عمل کنید. این جمله به این معنی نیست که شما چیزهایی را تحمل کنید که قبلا در زمان مواجه با آن بسیار عصبانی می شدید و یا واکنش شدیدی نشان می دادید اما می توانید به دلیل این عصبانیتتان کودک خود را تنبیه نکنید و یا حتی با استفاده از رفتار های درست کودکتان را متوجه رفتار اشتباهش بکنید

کلید اصلی شیوه تربیتی مناسب درک شخصیت خلق و خوی کودک است تا در کنار آن بتوانید استعدادها و تمایلات او را بهتر شناسایی کنید. میزان عشق و محبت و محدودیت هایی که در مورد تربیت کودکان به میان می آید، با نحوه برخوردی که والدین با فرزندان خود دارند، ارتباط مستقیمی دارد،اما شیوه های تربیتی کودکان منحصربه فرد نبوده و نمی توان یکی را برای هر کودکی انتخاب کرد. به هر حال شیوه های متفاوتی هستند که همه پدر و مادرها باید از آن ها آگاهی داشته باشند.

بر اساس تحقیقاتی که در زمینه نحوه برخورد با کودکان انجام شده، محققان به 4 شیوه تربیت دست پیدا کرده اند:

-1محبت کم، محدودیت کم

-2محبت کم، محدودیت زیاد

-3محبت زیاد، محدودیت کم

-4محبت زیاد، محدودیت زیاد

اگر بخواهیم در یک کلام این روش ها را تشریح کنیم، می توانیم بگوییم واکنش غیرفعال هیچ کاری از پیش نمی برد، واکنش متعادل، شما و فرزند را به نتیجه دلخواه رسانده و هر دو موفق خواهید بود و واکنش پرخاشگرانه نیز در نهایت به کتک خوردن کودک می انجامد.

به هر حال همه پدر و مادرها به نحوی از این چهار روش استفاده می کنند و با بهره گیری از الگوهای رفتاری متفاوت، عشق خود را نثار کودکان کرده و با تعیین محدودیت ها، آن ها را در مسیر درست قرار می دهند. در حقیقت نتیجه تمام این تلاش ها رسیدن به تعادل است که هم در زمینه محدودیت ها و هم در زمینه محبت کردن باید مورد تامل و بررسی قرار گیرد. 

اگر شما از شیوه محبت زیاد در تربیت کودکان خود استفاده می کنید، بنابراین به تبعیت از این روش باید بیشتر با آن ها صحبت کنید، وقت بیشتری را با آن ها صرف کنید و با دلیل و منطق برخورد کنید.

از سوی دیگر، والدینی که از روش قرار دادن محدودیت های زیاد استفاده می کنند، باید قبول کنند که قدری دیکتاتورانه با کودکان رفتار می کنند. این روش به زمان های قدیم، هنگامی که کودکان را تنبیه بدنی می کردند، باز می گردد. به هر حال هر گزینه ای را که انتخاب می کنید همواره باید به خاطر داشته باشید که هدف شما از تربیت کودکان، آموزش احترام گذاشتن متقابل به آن ها و آماده کردن آن ها برای پیروی از قوانین اجتماعی است.